Bir gün Azrail Hz. Musa'nın yanına gelir ve Hz. Musa ona şöyle sorar:
'Beni ziyaret etmeye mi, yoksa ruhumu almaya mı geldin?'
Azrail: 'Ruhunu almak için geldim.' cevabını verir.
Hz. Musa: 'Ailemle vedalaşmak için bana bir saat müsaade verir misin?'
Azrail: 'Bu görevde süre tanıma yoktur.'
Hz. Musa secdeye kapılarak, Rabbi'nden Azrail'in ona, ailesiyle vedalaşması için süre tanımasını talep eder.
Allah Teâlâ Azrail'e : 'Musa'ya bir müddet müsaade ver' diye buyurur. Azrail de ona mühlet verir. Hz. Musa annesinin yanına gelerek ona şöyle der: 'Önümde uzun bir yolculuğum var.'
Annesi: 'Nasıl bir yolculuk!' der.
Hz. Musa: 'Ahiret yolculuğu' cevabını verince, annesi bu duruma ağlar.
Hz. Musa, eşinin yanına gelir ve çocuğunu eşinin kucağında bulur. Eşiyle veda ederken çocuk, Hz Musa'nın eteğinden tutup ağlamaya başlar.
Çocuğun ağlamasıyla Hz Musa'nın kalbi acır, o da ağlar.
Bunun üzerine Allah Teâlâ Hz. Musa'ya şöyle vahyeder: 'Ey Musa, sen benim dergâhıma geliyorsun, bu ağlama ve sızlama niye?'
Hz. Musa şöyle arz eder: 'Gönlüm çocuklarımın haline yanıyor.'
Hakk Teâlâ buyurur ki: 'Ey Musa, kalbini onlardan sök at. Ben onları koruyup kendi muhabbet kucağımda yetiştireceğim.'
Musa'nın gönlü rahatladı ve Azrail'e şöyle dedi: 'Ruhumu hangi uzvumdan alacaksın?'
Azrail: 'Ağzından.'
Musa: 'Rabbimle vasıtasız konuştuğum ağzımdan mı canımı alacaksın?'
Azrail: 'Elinden.'
Musa: 'Tevrat'ın ayetlerini alan elimden mi?'
Azrail: 'Ayaklarından.'
Musa: 'Tur dağında Rabbimle münacata gittiğim ayaklarımdan mı?'
Azrail, Hz. Musa'ya güzel kokulu bir mandalina verdi ve Musa onu koklayıp ruhunu teslim etti.
Melekler Hz. Musa'ya dediler ki: 'Ey peygamberlerin en rahat öleni, ölümü nasıl buldun?'
Hz. Musa şöyle buyurdu: 'Ölümü, canlı bir koyunun derisini nasıl yüzüyorlarsa öyle buldum.
